بعضي از منافقان از گروه عجليه، با عقيده شيعه - كه مي گويند: امام ناگزير بايد امام پس از خود را تعيين كند - مخالفت كرده و گفتند: امام صادق كه فرزندي پس از وي نمانده تا جانشين او شود! اين مطلب را در نزد سلمة بن محرز اظهار كردند. همين



[ صفحه 158]



كه سلمه سخن او را شنيد، به محضر امام عليه السلام شتافت - در حالي كه سخت متأثر بود - تا داستان خود را بگويد و از آن بزرگوار درخواست كند كه امام پس از خود را تعيين نمايد، عرض كرد:

«آقاجان! مردي از عجليه، به من گفت: چقدر احتمال است كه اين پيرمرد در بين شما بماند - ابوعبدالله عليه السلام - شايد يك يا دو سال ديگر بميرد! آنگاه شما طوري مي شويد كه كسي را نداريد تا شما را رهبري نمايد...»

امام صادق عليه السلام، به وي فرمود:

«اينك به وي بگو: اين موسي بن جعفر است كه مي داند آنچه را كه مردان بزرگ مي دانند» [1] .