امام موسي عليه السلام داناترين اهل زمانش، به تمام انواع علوم عقلي و نقلي بود، علم آن بزرگوار همانند علم انبياء و اوصياء، الهامي از طرف خدا بود - نه مانند ديگر مردم، اكتسابي - متكلمان شيعه براي اثبات اين مطلب، سيلي از دليل و برهان اقامه كرده اند كه شك و ترديد برنمي دارد، امام جعفر صادق عليه السلام، بر علم فراوان فرزند خويش حضرت موسي بن جعفر عليهماالسلام گواهي داده و درباره ي او به عيسي فرمود:

«از اين پسرم، اگر آنچه در قرآن است بپرسي، با آگاهي تو را پاسخ خواهد داد.»

و درباره ي آن حضرت فرمود:

«علم، حكمت، دانايي، سخاوت و آگاهي بدانچه مردم بدان نيازمندند، در امور ديني مورد اختلافشان، نزد اوست...»



[ صفحه 163]



همين قدر در گستردگي علوم آن بزرگوار بس، كه دانشمندان تمام فنون از علوم ديني و غير ديني به قدري نقل كرده اند كه كتابها پر است و تأليفات فراواني فراهم كرده اند، تا آن جا كه ميان راويان، آن بزرگوار معروف به عالم است. شيخ مفيد مي گويد:

مردم از ابوالحسن موسي عليه السلام احاديث فراواني نقل كرده اند و او فقيه ترين مردم زمانش بود [1] .