امام عليه السلام بسياري از ايام زندگي خود را در طاعت خدا مي گذراند. همواره روزها روزه دار و شب ها را در حال نماز بود، بخصوص از آن وقتي كه هارون او را به زندان افكند. آن بزرگوار هيچ نوع عبادت مستحبي، از روزه و غير روزه را فروگذار



[ صفحه 168]



نمي كرد و خدا را به خاطر اين فراغتي كه براي عبادت نصيب او كرده بود، شكر و سپاس مي گفت.