شخصيت ممتاز و بي نظير موسي بن جعفر (ع) كه همانند خورشيد فروزاني ديدگان ناظران را خيره مي كرد، مورد مدح و ستايش صاحبنظران قرار گرفته است كه در ذيل به پاره اي از آنها اشاره مي كنيم:

1 - هارون الرشيد، سر سخت ترين دشمن موسي بن جعفر (ع)، در پاسخ فرزندش مأمون كه پرسيده بود چرا اين همه موسي بن جعفر را احترام و تعظيم مي كني - مي گويد:

(او پيشواي (حقيقي) مردم و حجت خدا بر خلق و جانشين او در ميان بندگانش است. من به ظاهر رهبر جامعه هستم آن هم با تكيه بر زور و قدرت. به خدا سوگند، او براي احراز مقام رسول خدا (ص) از من و از همه مردم سزاوارتر است) . [1] .

2 - محمد بن ساعي شافعي مي گويد:

(امام كاظم داراي مقامي بزرگ و منزلتي والا، و در عبادت خدا كوشا و به كرامات مشهور بود. شب را به سجده و قيام و روز را به تصدق و روزه به پايان مي رسانيد. به خاطر افزوني حلم و گذشتش (كاظم) ناميده شد. با كساني كه به آن حضرت بد مي گفتند با احسان، و با خلافكاران با گذشت رو به رو مي شد. در اثر فزوني عبادت، (عبد صالح) خوانده مي شد. در عراق به (باب الحوائج) معروف بود؛ چون هركس به وي متوسل مي شد به حاجت خود مي رسيد) . [2] .

3 - ابن صباغ مالكي مي نويسد:

(اما مناقب و كرامات آشكار و فضائل و صفات درخشان آن حضرت، گواهي مي دهند كه وي بلنداي قله شرف را برگزيده و به اوج كمالات رسيده است) . [3] .