شيخ صدوق از ابي بصير نقل مي كند براي تسليت حضور حُمَيْده رسيدم، او گريست آنگاه فرمود، اي ابامحمد اگر مي ديدي امام صادق را كه قبل از رحلت چه حالي داشت تعجب مي كردي. چشمانش را باز كرد و فرمود: همه خويشاوندان و اهلم را جمع كنيد. همه را فرا خوانديم. حضرت به سوي همه نظر كرد و فرمود: «انّ شفاعتنا لاينالها مستخفا بالصّلوة» همانا شفاعت ما به كساني كه نماز را سبك بشمارند نمي رسد.