در همين سال، هارون براي حج به حجاز رفت و وارد مدينه شد، و كنار قبر رسول خدا (ص) آمد و گفت: «اي رسول خدا! من از پيشگاه تو معذرت مي خواهم از تصميمي كه دارم، مي خواهم موسي بن جعفر را زنداني كنم، زيرا او با برنامه ي خود مي خواهد در ميان امت تو اختلاف اندازي كند و خون مسلمين را بريزد».

سپس هارون فرمان داد، آن حضرت را در مسجد النبي (كه مشغول نماز بود) دستگير كردند و نزد هارون آوردند، هارون دستور داد دو محمل تشكيل دادند و بر هر كدام مأمورين بسيار گماشت، و امام كاظم (ع) را در يكي از آنها قرار داد، و وانمود كرد كه يكي از آنها به سوي بصره مي رود و ديگري از راه كوفه (به سوي



[ صفحه 97]



بغداد) حركت مي كند، تا مردم نفهمند كه آن امام بزرگوار در ميان كداميك از اين دو كاروان است.

امام در ميان كاروان بصره بود، آن بزرگوار را به بصره آوردند و به عيسي بن جعفر بن منصور دوانيقي، كه در آن عصر حاكم بصره بود، سپردند، امام يك سال در حبس او بود. [1] .