با طلوع خورشيد ولايت در طليعه ي هفتمين روز از ماه صفر، در روستاي «ابواء»، شعف و سرور بر سرزمين حجاز حاكم شد. مادرش، حميده، خادمه اي از شمال آفريقا بود كه در حرم حضرت امام صادق (ع) مقامي والا داشت. امام صادق (ع) به همراه خانواده اش در حال بازگشت از مكه بود كه سومين پسر آن حضرت پا به عرصه ي گيتي گذاشت. نام آن مولود پاك را موسي گذاشتند. [1] امام صادق (ع) نگاهي پدرانه به سيماي نوراني فرزند سومش انداخت، آنگاه به سوي مسلماناني كه در سفر حج آن امام همام را همراهي مي كردند، بازگشت و فرمود: خداوند امروز پسري به من عنايت فرمود كه بهترين مردم زمان خود و پيشواي آينده ي شما خواهد بود. [2] .