محمد بن موسي عليه السلام (مير سيد محمد) كه با احمد و نيز حمزه از يك مادرند، در كنار احمد بن موسي عليه السلام مدفون است كه صحن و سراي دو برادر مشترك مي باشد.

شيخ مفيد درباره وي مي نگارد: وي از افراد با فضيلت و شايسته مي باشد. فردي متهجد و شب زنده دار كه تمام شب ها را تا به صبح به عبادت مشغول بوده است. [1] .

به همين سبب ملقب به لقب «عابد» شده است. وي يكي از 23 فرزند امام كاظم عليه السلام است كه نسل حضرت از وي تداوم يافته است. بسياري از سادات موسوي از نسل وي مي باشند. طبرسي درباره وي مي نگارد، و كان صالحا ورعا. [2] «وي فردي شايسته و پرهيزكار بوده است.» ابن صباغ مالكي درباره وي مي نويسد: محمد بن موسي عليه السلام صاحب وضوء و صلوة و صاحب تهجد. [3] «وي فردي با وضو و نماز و شب زنده دار بوده است».

به همين خاطر خادم وي مي گويد هرگاه وي را مشاهده مي نمودم آيه، كانوا قليلا من اليل ما يهجعون [4] به خاطر مي آمد. [5] .



[ صفحه 42]



وي نيز در اثر ستم عباسيان در شيراز مخفيانه زندگي مي كرد. وي در شيراز مشغول نوشتن قرآن بوده است و از اين راه هزار بنده خريداري و آزاد مي كند. [6] .

فرزند وي ابراهيم معروف به «ابراهيم مجاب» مي باشد. ابراهيم مجاب در حرم سالار شهيدان حسين بن علي عليه السلام اندكي پايين تر از حبيب بن مظاهر دفن است. سبب اين لقب را اين گونه مي نگارند كه وقتي ابراهيم براي زيارت سالار شهديان وارد حرم مي شود و سلام مي دهد: السلام عليك يا أبة، سلام بر تو اي پدر؛ جواب مي شنود و عليك السلام يا ولدي. [7] «بر تو نيز سلام اي فرزندم.» بدين سبب وي را ابراهيم مجاب مي نامند.