حج از مناسكي است كه نقش مهمي در تكامل روحي انسان ايفا مي كند. حج از مناسكي است كه از آغاز دين و شريعت الهي براي اولين پيامبر آدم عليه السلام تا خاتم، تشريع و مستقر شده است. انبياي الهي هماره اين مناسك را انجام داده اند و تعالي روح خويش از مناسك حج و مشاهد مشرفه استمداد نمودند. رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم در مورد نقش حج فرمود: ليس للحج المبرور ثمن الا الجنة. [1] .

امام صادق در مورد نقش مناسك فرمود: من حج حجةالاسلام فقد حل عقدة من النار من عنقه. [2] «كسي كه حج واجب انجام دهد، خويشتن را از آتش آزاد نموده است.»

امام مجتبي عليه السلام بيست مورد پياده و سواره به حج مشرف شدند. [3] امام سجاد عليه السلام چهل نوبت حج و عمره مشرف شدند. [4] امام باقر عليه السلام: بني الاسلام علي خمسه أشياء علي الصلوة و الزكاة و الحج و الصوم و الولاية. [5] .



[ صفحه 95]



امام موسي عليه السلام همراه برادرش علي بن جعفر عليه السلام كه از فرزانگان بود، چهار نوبت با پاي پياده به حج مشرف شدند. امام كاظم عليه السلام چهار نوبت و در هر نوبت حدود يك ماه با پاي پياده راه مي پيمود و مسافت مدينه تا مكه را طي مي كند تا حج انجام دهد.

امام كاظم عليه السلام در اين سفر فرزندان و همسرش را نيز پياده همراه مي برد، در حالي كه اسب سواري تيزرو براي آنان فراهم است، علي بن جعفر عليه السلام قال خرجنا مع اخي موسي بن جعفر عليه السلام في اربع عمرة يمشي فيها الي مكة بعياله و اهله واحدة منهن مشي فيها ستة و عشرين يوما و اخري خمسة و عشرين يوما و اخري اربعة و عشرين يوما و اخري أحد و عشرين يوما. [6] «در چهار نوبت با همسر و فرزندانش پياده راهي مكه شدند در نوبت اول 26 روز در نوبت دوم 25 روز و در نوبت سوم 24 روز و در نوبت چهارم 21 روز در راه بودند».