بازگشت

دوران امامت


حضرت موسي بن جعفر عليه السلام بيست سال داشت كه پدرش، امام صادق عليه السلام، را از دست داد و امامت به آن جناب منتقل شد. مدت امامت ايشان كه سي و پنج سال به طول انجاميد، در سخت ترين شرايط زندگي كرد. مدتي در خلافت منصور دوانقي بوده و بعد از او هم نزديك به ده سال ايام خلافت مهدي عباسي را درك كرد.

مهدي عباسي، حضرت را از مدينه به عراق آورد و زنداني كرد. ولي به خاطر كراماتي كه از حضرت مشاهده مي كرد، نتوانست بيش از آن ايشان را مورد آزار و اذيت قرار دهد بنابراين، حضرت را به مدينه برگرداند.

بعد از آن حدود يكسال مدت خلافت هادي بود، او نيز حضرت را آزار مي داد.

مرحوم سيد احمد بن علي حسني در كتاب «عمدة الطالب» مي نويسد: هادي عباسي آن حضرت را دستگير كرد و به زندان برد. در ايامي كه حضرت موسي بن جعفر عليه السلام در زندان هادي بود، هادي حضرت اميرمؤمنان عليه السلام را در خواب ديد، كه اين آيه را براي او تلاوت كرد: (فهل عسيتم ان توليتم ان تفسدوا في الارض و تقطموا ارحامكم) [1] .

اما اگر راه مخالفت را پيش گيريد و از فرمان خدا و عمل به او روي گردان شويد، آيا جز اين انتظاري مي رود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نماييد.

چون از خواب بيدار شد، منظور حضرت را دانست. دستور داد تا حضرت موسي بن جعفر عليه السلام را از زندان آزاد كنند. از آن حضرت عذر خواهي كرد و به مدينه بازگرداند. [2] .

بعد از مدتي تصميم گرفت كه حضرت را دوباره زنداني و اذيت كند. ولي اجل او را مهلت نداد و هلاك شد.

وقتي خلافت به هارون الرشيد رسيد، حضرت را به بغداد آورد. مدت زيادي



[ صفحه 321]



حضرت را در زندان ها شكنجه داد و سرانجام در سال چهاردهم خلافت خويش آن حضرت را با زهر شهيد كرد. [3] .


پاورقي

[1] سوره ي محمد، آيه 22.

[2] معارف و معاريف، ج 9، ص 670.

[3] منتهي الآمال، ج 2، ص 385.