بازگشت

شهادت موسي بن جعفر، كاظم (25 ماه رجب)


اللهم صل و سلم، و زد و بارك، علي السيد الكريم، و الامام الحليم، و الكهف العظيم، ابي ابراهيم: موسي بن جعفر صلوات ا لله و سلامه عليه و علي آبائه الطاهرين.

من مناجاته عليه السلام «اللهم اني اسئلك الراحة عند الموت و العفو عند الحساب»



حبيب با حبيب خود به خلوتي صفا كند

ندانم از چه بي گنه عدو به او جفا كند



سرشك غربتش روان نوا زند زناي جان

نهان ز چشم دشمنان به دوستان دعا كند



به پيكرش نشانه ها به سينه اش خزانه ها

كه زير تازيانه ها رضا رضا رضا كند



به دست ها سلاسلش ز غصه سوخت حاصلش

چه مي شود كه قاتلش ز فاطمه حيا كند



فتاده در ملالها به عشق شور و حالها

در آن سياه چالها خدا خدا خدا كند



فتاده ديگر از نوا برو به ديدنش صبا

بپرس مرغ كشته را، كس از قفس رها كند





[ صفحه 313]





اثر نمانده از تنش دلا برو به ديدنش

بگو عدو ز گردنش، غلي كه بسته وا كند [1] .



حضرت موسي بن جعفر عليه السلام هفتمين امام از پيشوايان معصوم و منصوب از طرف خداوند متعال و هفتمين نور از انوار طيبه خاندان پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم و نهمين معصوم از چهارده معصوم مي باشد.

اسم: موسي عليه السلام

كنيه: ابوالحسن، ابوابراهيم، ابواسماعيل و ابوعلي.

لقب: كاظم، «خشم فرو بر»، صابر، صالح، امين و در ميان مردم به باب الحوائج معروف است. [2] .

مشهورترين آنها كاظم است، از اين جهت به اين لقب شهرت يافته است كه آن جناب در شرايطي زندگي مي كرده كه با دشمنان برخوردهايي حاد داشته است و در عين حال كه از آنها رنجها مي كشيد، هرگز چهره ي خشن به كسي نشان نمي داد و پيوسته خشم خود را فرو مي خورد.

ولي يارانش به جهت تقيه، گاهي ايشان را عبد صالح و گاهي عالم و بعضي مواقع فقيه [3] و ابوالحسن ماضي نام مي بردند. چون از ترس دشمنان نمي توانستند، نام حضرت را بگويند.

محل و تاريخ ولادت: در ابواء (محلي است بين مكه و مدينه) روز يكشنبه، هفتم ماه صفر سال 128 هجري متولد شده است. اقوال ديگري نيز نقل شده است كه در مقابل اين تاريخ و نقل مشهور قابل ذكر نيست.

نام پدر: جعفر صادق عليه السلام.

نام مادر: حميده بربريه، اندلسيه. مرحوم خاتون آبادي در كتاب «جنات الخلود» مي نويسد: حميده مي گفتند اسمش فاطمه و كنيه اش ابواسحاق بود.

حميده مصفاة نيز مي گفتند كه متخذ از فرمايش امام صادق عليه السلام است كه مي فرمود:



[ صفحه 314]



حميده تصفيه شده است از هر پليدي و مانند شمش طلا است. هميشه فرشتگان حافظ او بودند تا به دست من رسيد.

محل و تاريخ شهادت: حضرت در پنجاه و پنج سالگي، در بغداد، زندان سندي بن شاهك ملعون، روز جمعه 25 ماه رجب، سال 183 هجري به دستور هارون، پنجمين خليفه ي عباسي، مسموم شده و به شهادت رسيد. در تاريخ شهادت اقوال ديگري نيز نقل شده است.

فضائل و مناقب حضرت را نمي توان به رشته ي تحرير در آورد چرا كه علم او از علم پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم سرچشمه گرفته، و حلم و بردباري حضرت به حدي بود كه ميان دوست و دشمن به لقب كاظم شهرت داشت. سخاوت و دهش حضرت زبانزد مردم بود كه كيسه هاي موسي بن جعفر عليه السلام ضرب المثل بود.

حضرت در اوقات خاصي كيسه هايي به محتوي صد تا پانصد دينار آماده مي كرد و به اشخاص مستحق و خانواده هاي مستمند مي رسانيد و مردم مي گفتند: به فلان كس كيسه ي موسي بن جعفر رسيده و ديگر محتاج نيست.


پاورقي

[1] نخل ميثم، ديوان حاج غلامرضا سازگار، ص 314.

[2] معارف و معاريف، ج 9، ص 669.

[3] معارف و معاريف، ج 9، ص 669.