(معاصر):

«موسي بن جعفر امام هفتم و ملقب به «كاظم» است. وي از سال 148 تا سال 183 ه يعني يك ربع قرن امامت شيعيان را داشت ولي در نهان. حضرت موسي، امامي مهربان، خيرخواه و سليم النفس بود. هارون به واسطه ي سوء ظني كه به آن امام داشت، گمان مي كرد كه آن حضرت ممكن است منازع خلافت وي گردد، از اين رو آن امام را هميشه زير نظر داشت و مورد آزار و ستم قرار مي داد. امام هفتم در زهد و ورع و رفتار با مردم نمونه و صورت ديگري بود از جدش امام چهارم «زين العابدين عليه السلام». رفتار آن حضرت با دشمنان خود و تأليف قلوب آنان به واسطه ي خلق پسنديده و مهرباني و نيكي مشهور است [1] .