بازگشت
تحريم شراب در قرآن


نمونه ديگر از مخالفت شديد مهدي با مظاهر تشيع، گفتگويي است كه بين او و امام كاظم عليهالسلام - در مدينه رخ
داد. در يكي از سالها مهدي وارد مدينه شد و پس از زيارت قبر پيامبر 6 با امام كاظم عليهالسلام - ملاقات كرد و
براي آنكه به گمان خود از نظر علمي آن حضرت را آزمايش كند! بحث حرمت »خَمر»(شراب) در قرآن را پيش
كشيد و پرسيد:
-آيا شراب در قرآن مجيد تحريم شده است؟ آنگاه اضافه كرد: مردم اغلب ميدانند كه در قرآن از خوردن شراب
نهي شده، ولي نميدانند كه معناي اين نهي، حرام بودن آن است!
امام فرمود:
-بلي حرمت شراب در قرآن مجيد صريحاً بيان شده است/
-در كجاي قرآن؟
-آنجا كه خداوند (خطاب به پيامبر) ميفرمايد: «بگو پروردگار من، تنها كارهاي زشت، چه آشكار و چه پنهان و
نيز «اِثةم» (گناه) و ستم بناحق را حرام نموده است...».(10)
آنگاه امام پس از بيان چند موضوع ديگر كه در اين آيه تحريم شده، فرمود:
مقصود از كلمه «اثم»در اين آيه كه خداوند آن را تحريم نموده، همان شراب است، زيرا خدا در آيه ديگريي
ميفرمايد:
»از تو از شراب و قمار ميپرسند، بگو در آن «اثم كبير» (گناهي بزرگ) و سودهايي براي مردم هست و گناهش
از سودش بزرگتر است».(11)
و اثم كه در سوره اعراف صريحاً حرام معرفي شده، در سوره بقره در مورد شراب و قمار به كار رفته است،
بنابراين شراب صريحاً در قرآن مجيد حرام معرفي شده است/
مهدي سخت تحت تأثير استدلال امام قرار گرفت و بياختيار رو به «علي بن يقطين» (كه حضور داشت) كرد و
گفت: به خدا اين فتوا، فتواي هاشمي است! علي بن يقطين گفت: «شكر خدا را كه اين علم را در شما خاندان پيامبر
قرار داده است».(12)
مهدي از اين پاسخ ناراحت شد و در حالي كه خشم خود را بسختي فرو ميخورد، گفت:«راست ميگويي اي
رافضي»!!(13)

***

10- قُل اِنّما حَرّمَ رَبّيَ الفَواحِشَ ما ظَھَرَ مِنْها وَما بَطَنَ و الاْ ًّثمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الحَقّ ...(سوره اعراف: 33/(
11- يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِر قُلْ فيھِما اِثْمٌ كَبيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ وَ اِئْمُھُا اَكْبَرُ مِنْ نَفْعِھِما...(سوره بقره/(219 :
12- گويا مقصود وي اين بود كه به حكم قرابتي كه ميان بني هاشم هست، علم و دانش امام كاظم براي مهدي نيز
موجب افتخار است/
13- كليني، الفروع من الكافي، تهران، دارالكتب الاًّسلاميْ، ج 6، ص 406