ابوبصير از امام موسي بن جعفر عليه السلام پرسيد:«امام با چه نشانه هايي شناخته مي شود؟»
فرمود:«امام راستين صفاتي دارد كه اولين و مهم ترين آن اين است كه امام قبلي معرفي اش كرده باشد. همان گونه كه رسول خدا علي بن ابيطالب عليه السلام را معرفي كرد، هر امامي نيز بايد امام پس از خود را معرفي نمايد. نشانه ي ديگر آن است كه هر چه از او مي پرسند، جواب بدهد و از هيچ چيز بي خبر نباشد. نشانه ي ديگر اينكه هرگز در دفاع از حق سكوت نكند، از حوادث آينده خبر بدهد و به همه ي زبان ها سخن بگويد.»
سپس فرمود:«هم اكنون نشانه اي به تو مي نمايم كه قلبت مطمئن شود.»
در همين حال مردي خراساني وارد شد و شروع كرد به عربي سخن گفتن، اما امام پاسخش را به فارسي داد. مرد خراساني گفت:« من خيال مي كردم فارسي متوجه نمي شويد.»
امام فرمود:«سبحان الله! اگر نتوانم جوابت را به زبان خودت بدهم، پس چه فضيلتي بر تو دارم؟»
سپس فرمود:«امام كسي است كه سخن هيچ فردي بر او پوشيده نيست. او كلام هر شخص و هر موجود زنده اي را مي فهمد. امام با اين نشانه ها شناخته مي شود و اگر اينها را نداشته باشد، امام نيست.»