قامتي متعدل ، با اندام ميانه و زيبا بود، رنگ چهره اش گندمگون و نوراني و رنگ موهايش مشكي و انبوه چهره اش با صفا و ملكوتي، فاصله دندان هايش گشاد و كتف هايش باز و گسترده، بدنش لاغر و باريك، به طوري كه در حاله اي از ابهت و جلال قرار داشت. هيچ كس آن حضرت را مشاهده نمي كرد، مگر اين كه هيبتش او را مي گرفت و او را گرامي مي داشت.[1]

[1]. بحال الانوار، مجلسي، اسلاميه، تهران، چاپ سوم، 1369 هـ ش، ج48، ص 248. عمده الطالب، ابن عنيه، انصاريان، قم، چاپ اول، ص 177. مناقب، ابن شهر آشوب، دارالاضواء، بيروت، چاپ دوم، 1422 هـ ق، ج4، ص 1384.